آرمان‌گرایی اخلاقی و نگرش نسبت به حیوانات

زمینه: رفتار با حیوانات یکی از موضوعات اخلاق را تشکیل می­دهد. یکی از پرسش­های مطرح این است که آیا موضع­گیری اخلاقی افراد در نگرش آنان نسبت به حیوانات مؤثر می­باشد؟ پژوهش حاضر برای پاسخ به این پرسش و با هدف سنجش نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات و ارتباط آن با آرمان­گرایی در اخلاق انجام شده است. روش: تحقیق حاضر به روش توصیفی-پیمایشی انجام گردید. جامعۀ پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه‌های شهر گرگان در سال 1392 بود که از بین آنها 400 نفر با روش نمونه­گیری طبقه­بندی شده تصادفی، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. داده­های بدست آمده با استفاده از روش­های آمار توصیفی و استنباطی مانند فراوانی، میانگین، ضریب همبستگی و آزمون یو من-ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات در حدّ متوسط قابل ارزیابی می­باشد. همچنین، نگرش زنان نسبت حیوانات، مساعدتر از نگرش مردان است. بین آرمان­گرایی و نگرش نسبت به حیوانات، یک همبستگی مثبت و معنی­دار وجود دارد. اما بین سن و نگرش نسبت به حیوانات ارتباط معنی­داری یافت نشد.    نتیجه­گیری: نگرش دانشجویان نسبت به حیوانات در حدّ مطلوب نمی­باشد. بنابراین و با توجه به تأثیر نگرش­ها در رفتار، دغدغه احتمال رفتارهای غیراخلاقی با حیوانات وجود دارد. به دلیل ارتباط مستقیم آرمان­گرایی اخلاقی با نگرش نسبت به حیوانات می­توان نتیجه گرفت که ارتقاء آرمان­گرایی می­تواند به بهبود نگرش نسبت به حیوانات بیانجامد. در این راستا گنجاندن محتوای آموزشی مناسب در درس­های دانشجویان و استفاده از منابع سنت اسلامی-ایرانی و فرهنگ بومی پیشنهاد می­شود.